Хезрети Зейнеп разыяллаху анха, Ресулаллах саллаллаху алейхи веселлем Серверимизиң илкинҗи гызы ве илкинҗи чагасы… Гызларының иң улусы. Чагака Ыслам билен шерепленен илкинҗи яш гыз… Ысламың ве иманың гайнагы, сөйги чешмеси, какасының ёлундан айрылмаян, гамлы бир ынсан… Энесинден алан кәмил тербиеси билен өйүң кешигини чекип, мүшрүк болан адамсына хызмат этмекде кем отурмаян, башарҗаң, усуллы, эдепли, калбы сөйгүден долы, эдер ишини билен зенан…

    Адамсы Эбул Асың Ыслам билен шерепленмеси үчин Реббине довамлы дога эден, мүшрүклериң әрине әсгермезчиликлерини сөйгүси ве хызматы билен гидирен, ынанҗыны горамак үчин хер хили дерди-белалара душ болан иман әри…

    Имандакы дурнуклылыгы биле, өмрүниң гам-гуссаларына дөш герип сабыр этмек биле, төверегиндәки ынсанлара мәхирли херекетлери ве кыямата ченли гелҗек Ыслам зенанларына иң гөзел нусга…

    Ол Мекгеде дүнйә инди. Шол махал Ресулы-Экрем саллаллаху алейхи веселлем Серверимиз хениз отуз яшларындады. Хезрети Хатыҗа разыяллаху анха Энемизе өйленени бәри бәш йыл гечипди. Илкинҗи чагалары Касымдан соңра, икинҗи чагалары дүнйәни шереплендирҗекди. Дүнйә инҗек чаганың гөбек энеси Селма Хатынды. Серверимизиң өйүнде улы җошгун барды. Эйсем чага гызмыка я оглан? Машгала бу пурсата алада билен гарашярды. Кән вагт гечмәнкә гыз чага яланча инди.

     Хезрети Хатыҗа Энемизиң өйүндәки аяллар гам лайына батдылар. Олар бу хабары нәдип эшитдирсинлер? Чүнки җахылъет заманы болан бу дөвүрде Араплар гыз чагаларыны хич хили хасапда гөрмездилер. Олардан бирине «гызың болды» дийилсе, йүреклери гама гарк болуп, йүзлери үйтгәрди. Ине, Зейнеп шейле гараңкы дөвүрде дүнйә гелди. Эмма онуң догмагына матам тутулмады.

    Әлемлериң Серверине бу хабар етириленде, тәсирине кейпи чагланды. Бушлукча совгатлар берип, Оңа миннетдарлык билдирди. Хер кесиң гарашян гайгылы херекетини этмеди. Чүнки ол ярадылшы жәхдинде нурлы ахлагың эесиди.

    О, өмрүниң хич бир айлавында җахылыет дөврүниң неҗисликлерине, табын болмандыр, вагшычылыклы эдилен херекетлери догры хасапламанды. Арагы, хумары, гызлары  дирилигине   ере гөммеги йигренерди.

     О, ынсанъетиң  хайрына болҗак затлары довамлы пикир эдип, җемгыетден шу яманлыкларың арадан айрылмагы үчин, нәхили чыкалга тапып болҗакдыгы барадакы мейилнамаларың пикирини эдерди. Шу себәпли гызы Зейнебиң дүнйә инмесине гынанмады. Реббине хамд этди. Хат-да: «Мен гызың какасы» дийип магтанды. Бегенч хем гүлер йүз биле өйүне гитди. Тәзе дүнйә инен гыз бәбеги гуҗагына алып, оңа Зейнеп дийип ат гойды.

*******************

    Зейнеп гүн гечдигиче улалярды. Өйүң ичине шатлык пайлаярды. Әлемлериң Сервери ондан аталык мәхрини ве сөйгүсини гысганмаярды.  Оглы Касымың өленине-де кән вагт гечмәндиги үчин, әхли сөйгүсини Зейнебе багышлаярды.

     Йыллар кервен гурап гечипди. Зейнеп болса, он яшларына гирипди. Ол өйде бейлеки җигилерине гөз-гулак болуп, эҗесиниң йүкүни пайлашярды. Хызматы билен гелинлиге етишендиги гөрүлйәрди.

     Дайзасы Халаның Эбул-Ас атлы өзи билен яшдаш бир оглы барды. Ол өйлерине йыгы-йыгыдан гелип гидйәрди. Эбул-Ас Зейнебиң сересаплылыгына, гүлер йүзлүлилигине, иш башарҗаңлыгына ве кәмил херекетлерине хайран галарды. Хезрети Хатыҗа Энемиз хем егенини гаты говы гөрерди. Онуң Зейнебе болан мәхирли гарайышларыны хич гөзден салмазды. Машгалада багтлы болуп билмек сөйгә баглыды.

    Эбул-Ас Ибни Реби хер кесиң ынамына гирип, хич кимиң хакыны өз адына гечирмейән, догручыл түчҗарды.  Ол Шам ве Емен тарапларына сөвда этмәге гидерди. Хер гезек геленде, дайзасына ве чагаларына совгатлар гетирерди. Зейнеп бу гызыкланмадан ве совгатлардан хошал боларды.

     Эбул-Ас хошниетли херкетлери билен дайзасының сөйгүсини газаныпды. Ол бир гүн дайзасының янында өйленмекден сөз ачды. Зейнебе болан көңүл якынлыгыны дуйдурды. Хатыҗа Энемиз-де бу хабары Серверимизе етирди.

     Ресулы-Экрем саллаллаху алейхи веселлем бу ислегиң Зейнебе етирилмелидигини айтды. Гызының пикирини билмән, белли җогап бермек ислемеди. Хатыҗа Энемиз бир пурсат тапып  гызына меселәни ач-ачан этди-де;

   -Зейнеп! Дайзаң оглы Эбул-Ас өйленмек меселесинде сениң адыңы тутды, нәме диерсиң?-дийди.

    Зейнеп бу меселеде дымды. Яш гызың дыммаклыгы разылык хасап эдилди ве тайынлыклар башланды.

     Гелин, гиев ве машгалалар бири-бирлери билен өрән говы танышдылар. Улы җошгун биле өйлери тайярланды. Сачаклар гиңден язылып, халка хеззет эдилип, гысга вагтың ичинде той эдилди. Дүелер сойлуп, нахарлар берилди.

    Ресулаллах саллаллаху алейхи веселлем машгаласы, сөйгүли гызлары Зейнеби тәзе өйүне ченли әкитдилер. Бир салым о ерде отурдылар. Гелни тәзе өйүне ерлешдирип, дога эдип ызларына гайтдылар.

***********************

     Эбул-Ас йылы хөвүртгә говшупды. Зейнеби җуда сөййәрди. Ол багтлыды ве багтыярды. Сөвда үчин сапара чыканда Зейнеп атасы өйүнде галып эҗесине ве өй ишлерине көмек эдйәрди.

       Зейнебиң адамсы ене-де бир сапара гидипди. Ол эҗесиниң янында галанда, какасында улы үйтгешмелер пейда болуп, сөйгүли какасының Хыра говагындакы илкинҗи вахыны алып, өе геленине шаят болупды. Хат-да гең галмак биле эҗесине:

     -Нәме болды, эҗе!  Какамың болшунда бир үйтгешме бар- дийипди.

       Хезрети Хатыҗа Энемиз-де какасына тәзе бир везипе берилендигини, Җебрайыл перишдәниң гелип, Аллахың эмирлерини гетирйәндигини Зейнебе дүшүндирди.

     Хезрети Хатыҗа Энемиз  бүтин ынсаныетиң гарашан соңкы дини Ысламың гуруҗысы, яйрадыҗысы, эеси, иң соңкы Пыгамбер болан какасына иман гетирйәндигини билдирди.

     Зейнеп-де: «Сизиң ынаняныңыза менем ынанарын, эҗеҗан»-дийди ве бирликде келимейи-шехадет гетирип илкинҗи мусулманлардан болды.

* * * * * * * * * * * * * * *

      Эбул-Ас сапардан дөнүп, Мекгә гиренде, тәзе диниң гелендигини  ве тәзе Пыгамбериң Мухаммет саллаллаху алейхи веселлемдигини эшитди. Өйүне барып аялы Зейнепден илки:

    -Какаң Пыгамбер болупдыр, шейлеми?-дийип сорады. О-да:

    -Хава!... Хава, дайзамың оглы, эшидениң догры. Мен хем мусулман болдум-дийди ве сөзүни шейле довам этди.

    -Аллахдан ант ичйән ки, какам ынамдар, дүрс кимседир. Бидерек геплемез. Онуң догрулыгыны Мекгеде тассык этмейән бармы? Эбу Бекир, Алы, Зейд дагылар мусулман болдулар.  Сениң гарындашларыңдан Осман билен Зубейр-де мусулман болдулар. Эй, мениң сөйгүли хоҗайыным, мен ынандым, сен хем ынанармысың?-дийди.

    Эбул-Ас гең-энайы бакыш биле сөйгүли аялына гарап:

     -Какаң маңа гөрә-де эрбет кимсе дәлдир. Ол «Мухаммедул-Эминдир». Ол оюн эдибем ялан-яшрык сөзлемез. Йөне мен «аялыны хошал этмек үчин аталарының динини терк этди» дийдирмек ислемейәрин-дийип, җогап берди. Аялының ынамына-да гаршы чыкмады.

    Зейнеп разыяллаху анха бир тарапдан тәзе гелен вахыны ят тутярды, бейлеки тарапдан-да адамсының имана гелмеги үчин ызыгидерли дога эдйәрди. Вагт тапса, тәзе гелен динден сөз ачып, адамсыны ырмага чалышярды.

    Зейнеп разыяллаху анханың әхли дерди адамсының Ыслам билен шерепленмегиди. Ол шу дуйгы-дүшүнҗелер ичинде оңа сөйги хем хормат биле хызмат эдйәрди.

    Адамсының эндишелерини диңе хызматы биле эретмек  ислейәрди.  Хезрети Зейнеп разыяллаху анха бир тарапдан  тәзе гелен вахының нуры билен өзүни беслейәр, бейлеки тарапдан-да, адамсындан гөзлерини асла айырмаярды.

   Ыслам гүн-гүнден ровачланярды. Көңүллер еке-екеден Ыслам нуры билен долярды. Мусулманлар бир-бирден көпелмәге башланда, Мүшрүклер Зейнеп разыяллаху анханың Какасы саллаллаху алейхи веселлеме ве мусулманлара азар бермеги карар этдилер. Олар тәзе диниң өңүни алмак иследилер.

    Муны эшиден Зейнеп өрән гынанярды. Аллахың Ресулы болан Сөйгүли какасына зелел гелмесинден горкярды. Ыслам тәзе таналып башлансоң, хениз оңа ынанянлар-да азды. Мүшрүклере гаршы дурҗак кувватлары-да ёкды. Эмма залымың зулмы бар болса, Мусулманың-да Аллахы барды. Олар шу иман биле җебри-җепалара дөз гелип яшамагы довам этдилер.

    Гүнлер дерди-элем билен гечмегини довам эдйәрди. Зейнеп разыяллаху анханың гулагы дашарда болуп гечйән хабарлардады. Эйсем мүшрүклер Пыгамбер какасына бир эрбетлик эдерлерми?... Ёгса оларың залымлыклары диңе эҗиз, хоссарсыз кимселериң үстүнде галармы?

   Бу үлкеде нәхили яшап болар? Ынсан өз ватанында нәме себәпден өз ынанҗы үчин эзъет чекмели? Зейнеп разыяллаху анха соваллара җогап тапып биленокды. Гүнлерини сабыр эдип гечирмәге ве Реббимизе диңе дога эдип йөрмәге җан эдйәрди.

      Тәзе дин Ысламың нуры чар-тарапа яйрап, гүн гечдигиче ынананлар топар-топар болуп көпелйәрди. Мекге мүшрүклери-де ровач алып барян диниң өңүни алмак үчин, мусулманлара гүйч уланмага башлапдылар. Зулум-сүтем артанда, Аллаху Тагала мусулманлары о залымларың элинден халас этмек үчин хиҗрете (гөчмәге) ругсат берди.

     Илкинҗи хиҗрет Хебешистанады. Мусулманлар бөлек-бөлек болуп ёла дүшйәрдилер. Эмма Зейнеп разыяллаху анханың сөйгүли какасы хениз Мекгедеди. Йыллар бири-бирини ковалады. Зулумлар гитдигиче артды ве ахырында  икинҗи хиҗрет юрды Мединә Аллахың Ресулы сөйгүли какасы биле Хезрети Эбу Бекир разыяллаху анху-да гөч этди. Соңра машгалаларыны гетирип, ол мүбәрек үлкеде мекан тутдылар. Зейнеп разыяллаху анха болса, Мекгеде ялңыз галды. Адамсы Мединә гитмәге ругсат бермеди. 

* * * * * * * * * * * * * *

    Хезрети Зейнеп разыяллаху анха бу айралык җуда агыр тәсир этди. Онуң хиҗретине пәсгел берен зат мүшрүк бириниң машгаласы болмагыды. Ол бу ягдая өрән гынанярды. Эмма бири билен баш гошуп, чага-чуга эе болансоң, машгала хөвүртгесини бозмак еңил-елпай иш дәлди. Бу бабатда хениз Ысламы эмир хем гелмәнди. Онуң сабыр этмекден башга чәреси ёкды. Чүнки дурмуш бир сынагды. Бу сынаглардан диңе сабыр биле гутулып болҗакды. Аллах хер бир зада кадырдыр. Ол хер бир зады гөрйәрди ве билйәрди. Зейнеп разыяллаху анха Оңа төвекгеллик этди.

******************

    Хиҗретден бир йыл соңды. Мекгели мүшрүклер Мединә топланып мусулманлара уруш ыглан этди. Кувватлы гошун биле Мединә сары йөрүш этдилер.  Бедире ченли гелдилер.

   Ресулы-Экрем саллаллаху алейхи веселлем Серверимиз-де эсхабы биле бу хабары алып, Курайшы Мединәниң дашында гаршыламак үчин ёла чыкыпды. Ики тарап Бедирде гошуныны ерлешдирди.

     Ыслам гошуны сан тайдан-да, яраг-эсбап тайдан-да эҗизди. Эмма рухлары өрән белентди. Чүнки оларың Аллаху Тагаланың ярдамының өзлери билен болҗакдыгына иманлары барды.

      Ынсан оглунда ынанч иң улы гүйчди. Иң кувватлы энергияды. Олар шу иман билен мейдана чыкдылар ве горкусыз-үркүсиз сөвеше окдурылдылар. Улы гахрыманчылыклары гөркездилер. Аллаху Тагала гөрүнмейән гошунлары биле мусулманлара ярдам этди ве еңиш газандылар.

     Курайыш гошуны перишан халда даргап сөвеш мейданыны терк этди. Мүшрүклериң иң агызлы баштутанларындан бирнәчеси өлдүрилди. Курайшың сылаглы кимселериниң кимиси гачды, кимиси-де ковум-гарындашлары билен есир алынды. Ресулаллах саллаллаху алейхи веселлем  Серверимизиң гиеви Эбул-Ас хем алнан есирлериң арасындады.

       Ики Җаханың Гүнеши Серверимиз сөвешден соң эсхабыны җемләп, есирлер хакында пикир алышды. Эсхабының пикирини диңледи. Соңра вахый гелди. Есирлер өвез төлеги берилсе, өзбашдак гойберилҗекди.

    Эбул-Ас Мекгеде галан аялы Зейнепден өвез төлеги үчин бир затлар ибермесини иследи. О-да бир-азрак пул биле эҗесиниң дурмуша чыканда совгат эден монҗугыны иберди.

    Эбул-Ас төлеги хөкмүнде ол монҗугы Ресулы-Экрем саллаллаху алейхи веселлемиң элине беренде, рахмет хүнҗиси Серверимиз, монҗуга середип доңуп галды. Гүл йүзүндәки рахатлык бир бир пурсат гайып болды. Хезрети Хатыҗа разыяллаху анха Энемиз биле араларында болуп гечен ятламалар гөз өңүнде җанланды. Гайгы-гама чүмди. Гүн мысалы парлаян гөзлери яшарды ве эсхабына-диңе:

     -Эгер лайык хасап этсеңиз, муны ызына берелиң. Бу Хатыҗаның ядыгәрлигидир-дийип билди.

     Эсхабы-Кирам-да бу халы гөрүп гама гарк болдулар. Олар бир агыздан:

    -Эй, Ресулаллах! Сиз нәхили лайык гөрсеңиз шоны хем эдиң. Берелиң, эй, Ресулаллах!-дийдилер.

    Шундан соң монҗук ве пуллар Эбул-Аса гайтарылды. Йөне Серверимизиң бир шерти барды. О-да Эбул-Ас Мекгә баранда Зейнеби Мединә ибермелиди. Эбул-Ас иберҗекдигине сөз берди. Чүнки тәзе гелен бир вахы биле: «Мусулман аял мүшрүк эркеге харам кылынмышды». («Мумтехине» сүреси;10-аят)  

     О-да сөз берди ве сөзүнде дурды. Мекгә баранда җаны-тени билен сөййән Зейнебини ислемесе-де сөз берендиги үчин Мединә сары ёла салды.

* * * * * * * * * * * * * *

     Есирликден гутулып, Мекгә гелен Эбул-Ас, Мединә нәхили гелендиги барадакы хабары машгаласына билдирди. Шундан соң Зейнеп разыяллаху анха өзүниң хем чагасының эшиклерини җемләп, Женнетул-Муаллада ятан эҗесиниң габрыны зыярат этмәге гитди. Гызы Умаме билен бирликде мазарың башына барып, гөзяшларына боглуп, Куръан окап, догалар этди. Жан энеси билен хошлашды.

    Соңра өйүне дөнди. Мусулман болан гоңшы аяллары биле хошлашды. Ол догуп, улалан, тойларының тутулан, аҗы-сүйҗи ятламаларының меканы болан Мекгәни ве сөйгүли адамсыны терк этмәге меҗбур болды.

    Гүндизиң гүни дайзасының оглы Кинане, оны Мекгәниң дашына чыкарып, Мединеден гелен Пыгамбер саллаллаху алейхи веселлем Серверимизиң огуллыгы Зейд разыяллаху анха табшырҗакды. Гошлар дүйә йүкленди.  Илки Зейнеп дүйә мүнүп, соңра гызы Умамәни янына алды. Кинане дүйәниң овсарыны тутып, ёла рована болдулар. Зейнеп гайтадан адамсына серетди. О-да оңа бакярды. Икиси-де аглаярды. Гөзяшлары сил кимин рованды.

    Зейнеп Мединә какасының ве гыз уяларының янына гидйәрди. Ол гөврели болан ягдайында-да адамсының янында галманды. Ол бири гарнында, бири гуҗагында, ики аманады биле Мединә гидйәрди. Адамсы-да онуң бу халына җуда гынаныпды. Хат-да айралыгына чыдап билмейәндиги үчин оны Мекгәниң дашына ченли доганы Кинане билен иберипди. Ызындан-да: «Какаңа сөз бермедик болсадым, ибермездим Зейнебим!» дийип, отурып аглады.

    Булар хич ким хич зат диймез диен ниет билен гүндизиң гүни ёла чыкыпдылар. Зейнебиң хиҗрет хабары Мекгә яйранда азгын мүшрүклер улумсылыкларына бәс гелип билмән, ызарлап, Зитува диен ерде ызларындан етдилер.

    Хаббер ибни Эсвед атлы азгын, әхли өйке-кинеси, гахар-газабы ве бар гүйҗи биле дүйәниң үстүндәки кеҗебә хүҗүм эдип, дүйәни үркүзди. Кеҗебәниң багларыны кесип, ичиндәкилер биле бирликде ере йыкдылар. Зейнеп разыяллаху анха ве гызы бир пурсатда өзлериниң ерде ятанына акыл етирдилер.

   Кинане азгынлар биле чарпышмага башлады. Зейнеби яралы гөрүп, йүреги чыдамады. Азгынлара: «Голайлашмаң! Окы йүрегиңизден парран гечирерин» дийип, хайбат атып олары горамага чалышды.

   Кинане нышана уруп билйән хем уссат ок атыҗыды. Олара: «Голайлашмаң, асла рехим этмен, окы калбыңыздан сапларын» дийди. Олар-да:

    -Сениң билен хич хили алыш-беришимиз ёк, Кинане. Диңе Зейнеби әкитмерсиң-дийдилер. Эбу Суфян ара гирип, оны разы этмәге чалшып, шейле дийди:

    «Кинане!... Халкың гөзүниң өңүнде гөре-гүндиз ёла чыкмагың догры херекет дәл. Сен Мухаммедиң башымыза нә гүнлер саланыны билйәрсиң. Онуң гызыны бейле ач-ачан алып гитмәң бизиң эҗизлигимизе делил болҗакдыр. Сен бу ишиңи гиҗелик ерине етир. Хәзир Мекгә әкит. Халкың гаршылыгы ятышансоң ал-да, әкит» дийди.

   Кинане разылашды ве чагасы дүшен Зейнеп разыяллаху анханы Мекгә әкитди. Атике дайзаның гөвнеҗай серетмеги биле бирнәче гүнүң ичинде өзүне гелен Зейнеп разыяллаху анханы текрар гиҗеликде гизлин Мекгеден чыкардылар. Олара гарашып дуран Зейд разыяллаху анха ве достларына табшырдылар.

    Зейнеп разыяллаху анха кеҗебәниң ичинде гидип барярка, бир яндан башына геленлери пикир эдйәр, бир яндан-да адамсының хидаяты үчин ызгидерли дога эдйәрди. Эбул-Ас биле 16 йыл биле яшапдылар. Оны екеҗе гезегем гыгырып чагырманды. Бири-бирлерине өрән говы дүшүнйәрдилер. Хич хили ялңыш херекетлери болманды.        

   Багтлы хөвүртгелери барды. Араларында сөйги, мәхир ве мерхемет хәкимди. Элбетде ол хорматлы, сөйгүли адамсының хидаяты үчин дога этҗекди.

   Бу кичиҗик топар кын хем ядадыҗы ёлагчылыкдан соңра Мединә етди. Хезрети Зейнеп какасына ве доганларына говушманың сөйүнҗи биле бүтин агыры-ынҗыларыны унутды. Ики Җаханың Гүнеши Серверимиз-де гиевисиниң бу херекетине: «Маңа догрусыны айтды. Сөз берди ве сөзүни ерине етирди» дийип, оны тарыплады. Мерт ынсан хөкмүнде онуң көңлүни хош тутуп, хидаяты үчин дога этди.

* * * * * * * * * * * * * * * *

    Хезрети Зейнеп Мединеде рахатлага ве багтыярлыга говшупды. Эмма адамсы Эбус-Ас сөйгүли гызы ве аялындан айрылманың хасраты ичиндеди. Өзүни долулыгына сөвда берипди. Шу себәпли узын сыяхатлара чыкярды.

    Бир сапарында хиҗретиң 6-нҗы йылында сөвда кервени билен Шамдан гелйәркә, Мединәниң төверегинде Ыс Мевкинде сөвда кервенини ызарлап йөрен ызчылара душды. Кервениң чар тарапы габалды. Кервенбашының Эбул-Асдыгы билненде ызчыларың командири тарапындан хич кимиң өлдүрилмегине ругсат берилмеди. Җанларының аман галаныны гөрен кервендәкилер-де гаршылык гөркезмән, чарпышман табын болды.

      Кервен Мединә әкидилди. Шәхере гириленде Эбул-Ас бир ёлуны тапып, гачып Зейнебиң гапысына барды. Ондан аман диледи. Эртир намазының вагтыды. Зейнеп разыяллаху анха деррев ылгады ве гаты сес билен өзүни танадып, Эбул-Асың  өз янындадыгыны эшитдирди. Намаздан соңра эсхабына дөнен сөйгүли Пыгамберимиз:

     -Сеси эшитдиңизми?-дийди. Эсхабы-Кирам:

     -Хава, эй, Ресулаллах!-дийдилер. Сөйгүли Пыгамберимиз:

     -Зейнебиң аман беренине биз-де аман бердик-дийди.

* * * * * * * * * * * * * * *

    Хезрети Зейнеп какасы Фахри-Каинат саллаллаху алейхи веселлем Серверимизиң янына гелди-де:

     -Нәме эделиң?-дийип сорады. Серверимиз-де:

     -Гызым, оңа хеззет эт, эмма узак дур. Чүнки бири-бириңизе халал дәлсиңиз-дийди.

     Көңлүни дырмалан, зехинини гарышдыран совалларың җогабыны алан Зейнеп разыяллаху анха өйүне гелди. Гөрсе, Эбул-Ас хенизем гапының өңүнде аяк үстүнде гарашярды. Зейнеп ичерик салып, нахар тайярлады ве гызы биле бирликде сачагы өңлерине язды.

     Ики Җаханың Гүнеши Серверимиз алнан ганымат ве есирлер меселесинде эсхабы билен маслахат этди ве олара:

     -Эгер лайык гөрсеңиз, Эбул-Асың әхли малларыны ве достларыны ызына берелиң!-дийди.

      Инди Эбул-Асың гөвни Ыслама ачылыпды. Онуң гөзлеринден хем болшундан халының ненеңсидигини дуймак болярды. Шейлелик-де, онуң бүтин маллары ве адамлары ызына берилди.

      Бу хадыса Эбул-Аса тәсир этди. Шол ерде мусулман болмак карарына гелди. Эмма ыглан этмеди. Үстүне алан аманатларыны эелерине говшурып, соң ыглан этмелиди. Ол дерхал Мекгә тарап ёла дүшди. Эмма гөвни Мединеде галды.

   Кервени гаршыламага геленлери җемлән Эбул-Ас бүтин маллары эелерине даргатды. Соңра:

      -Менде нәхилидир бир алгысы галан бармы?-дийип, үч гезек сорады. Хер гезекде -де:

     -Ёкдур-диен җогабы алды.  Ыз янындан болса:

     -Мени нәхили танаярсыңыз?-дийип, сорады. Олар-да:

    -Сени догры, дүрс, ынамдар адам хөкмүнде танаярыс-диен җогабы бердилер. Текрар:

      -Менден ялан сөз эшдипмидиңиз?-дийди. Олар-да:

      -Ёк, эшитмәндик-дийдилер. Эбул-Ас:

      -Аллахдан ант ичйән, сизиң яныңыза гелмезден озал мусулман болмалы диен нетиҗә гелипдим. Диңе «малларымыза эе болмак үчин динини үйтгетди! дийәймәң» дийип, Ыслама гиреними ыглан этмедим. Мен шаятлык эдйәрин ки, Аллахдан башга иләх ёкдур. Хезрети Мухаммет саллаллаху алейхи веселлем-де Онуң гулы ве Ресулыдыр» дийип, келимейи-шехадет гетирди.

      Онуң мерт, гайратлы ве горкусыз йүреги барды. Эбул-Ас мүшрүклериң гең-таң бакышларының арасында өйүне гидип  гош-голамларыны алды ве Мединә сары ёла дүшди.

     Гиҗе-гүндиз дынч алман, довамлы дүесини сүрди. Бир пурсат ир барса-да, сөйгүли машгаласына, гызына ве Аллахың Ресулы гайын атасына говушмак үчин ёл сөкди. Ахыры Мединә етди ве гөни Месҗиди-Небие гитди.

    Ол Ресулаллах саллаллаху алейхи веселлем Серверимизиң хузурына барды ве келимейи-шехадет гетирип, Ыслам билен шерепленендигини аян этдирди. Ол ерден Пыгамберимизиң ругсады билен сөйгүли Зейнебине ве гызы Умамә говушды. Серверимиз никаларыны тәзеледи. Шейлеликде, гайгы-гамлар ене-де шатлыга ве багта дөнди.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * *

    Хезрети Зейнеп разыяллаху анха мырадына етипди. Адамсы хидаята гелипди. Рахатлык хем багт долы дурмушлары довам эдйәрди. Эмма бу багтлы пурсатлар өрән гысга вагт довам этди. Арадан хениз бир йыл гечмәнди. Зейнеп разыяллаху анха кеселләп яныны ере берди. Хиҗрет гүнлеринде мүшрүклерден көп эзъет гөрен нәзенин бедени гүйч-кувватыны йитирипди. Ол бу кеселден гутулмады. Хиҗриниң 8-нҗи йылында 30 яшларында вагты хакың рахметине говушды. Рухы улы дергәхе учды.

    Сөйгүли Энелеримизден Хезрети Севда биле Умми Селеме ве бейлеки аял сахабалардан Хезрети Умми Эймен биле Умми Атыййе Хезрети Зейнебиң өйүне гитдилер. Ресулы-Экрем саллаллаху алейхи веселлем Серверимиз олара: «Оны ювмага саг тарапындан ве тәхәрет агзаларындан башлаң. Тәк санда үч-бәш-еди гезек, хат-да герек хасап этсеңиз мундан хем көп ювуң. Соңунда сува кафур, я-да кафурдан бираз ыс гуюң. Ювуп боланыңыздан соң, маңа билдириң»-дийди.

   Ювмак иши тамамланандан соң, Серверимиз көйнегини иберди-де: «Муны оңа ички көйнеги эдиң» дийди. Соңра Җыназа намазыны кылдырды. Габрың башына гелди ве газылан габра хасрат биле серетди. Пикир гирдабына чүмүп, гамлы халда габра инди. Бираз гарашды ве дога этди. Соңра йүзи ягтылып дашары чыкды. О ердәкилере шейле бушлугы берди: «Зейнебиң эҗизлигини пикир эдип, Аллаху Тагаладан онуң габрыны гиңелдип, гайгысыны гидирмегини диледим. Аллах догамы кабул этди ве габрыны гиңелдип, гайгысыны гидирди» дийди.

* * * * * * * * * * * * * * * *

     Хезрети Зейнеп разыяллаху анха дини, иманы угрунда көп дертлер чекди. Сабырлылык биле кынчылыкларың өңүнде дурды.  Мүшрүк адамсының хузурында эдеп-экрам, сөйги ве хормат биле хызмат этди. Шейдип онуң көңлүни эеледи. Онуң Ыслама говушмасына себәп болды.

   Сөйги иң улы багды. Ынсанлары бири-бирине якынлашдыран, хызмат этдирен иң кувватлы зат рухы гүйч… Рахатлыга говушдыран, багта етирен бир тилсим…

     Зейнеп разыяллаху анханың екеҗе гызы барды. Ики Җаханың Гүнеши Серверимиз илкинҗи гызының гызы, илкинҗи гыз агтыгы ве машгаланың гөзүниң рөвшени, сөйгүли екеҗе агтыгы Умамәни җуда сөййәрди. Онуң чага херекетлерине гахарланмаз, үнс берип дурмазды.

     Серверимиз саллаллаху алейхи веселлем бир гезек намаз кылярды. Умаме-де омузларындады. Рукуга баранда оны ере гоюп, сеҗдеден туранда-да оны текрар омузларына алярды. Оңа болан сөйгүсини хер себәп биле гөркезмәге чалышярды.

    Бир гезек Серверимизе монҗук совгат гелипди. Оны элине алды-да:

      -Мен муны машгала халкының ичинде маңа иң сөйгүли боланына берҗек-дийди.

     Энелеримиз-де берсе Хезрети Айша берер дийип, умыт эдйәрдилер. Эмма Ресулаллах саллаллаху алейхи веселлем сөйгүли екеҗе агтыгы Умамәни чагырып, монҗугы онуң бойнуна дакды.

    Керемли Хак бизлере-де о сөйгүли машгала халкының дурмушындан ыбратлар, багтлылыгындан пай алып билмеги  ве шепагатларына мынасып болмагы несип эйлесин. Әмин.