Эбу Эйюп разыяллаху анхуның өйи гадым бир саадатхана болуп, ол өй хакында Ибни Сад «Табакатул-Кубра» атлы китабында шейле маглумат берйәр: «Емен хөкүмдарларының 25-нҗиси Туббаи-Овал, хакыкы ады Умейр ибни Дуру, башга бир роваята гөрә, Эсад Эбу Курейбдир. Ол Ылахы китап болан Зебурың буйруклары эсасында амал эдйәр экени. Хөкүмдар сыяхат үчин Пыгамбер Серверимизиң Мединейи-Мүневверә хиҗретинден 700 кәбир роваята гөрә, 1000 йыл озал Хиҗаза геленинде өз янындакы дөрт йүз төвереги уламаның шу мазмундакы айдан хабары гулагына дегйәр: «Керемли Аллахың ынсанлары догры ёла салмак үчин Пыгамберлериниң соңкысы болан Хатемул-Энбия Мекгеде дүнйә инип, соң шу ере, ягны Мединейи-Мүневверә хиҗрет эдип, шу ерде-де ахыръете гөчҗекдир. Онуң дүнйә инмели вагты өрән якындыр» Хөкүмдарың төверегиндәки алымлар:

     -Эй, Хөкүмдарымыз! Сизиң хөкүм йөредйән үлкелериңизде етерлик дереҗеде уламалар бардыр. Шол себәпли бизи бу ерде гоюп, хер биримиз үчин айратын өй дикиң. Хатемул-Энбия хезретлериниң дүнйә гелҗек заманы якынлашан болса, белки Оны бизе бу ерде гөрмек несип эдер. Шейле багтыярлыга етсек, сизе-де хабар эдерсис, бизи бу ерден әкитмәң-дийип, ялбармага башлаярлар.

   Хөкүмдар уламаларың хайышыны канагатландырып, оларың хер бирине айратынлыкда өй салдыряр. Мал-дүнйә, хызматкәрлер беркидйәр. Оларың дашындан ене-де бир өйи Хатемул-Энбия Серверимиз үчин салдырып, «Эгер-де ол хормата мынасып ынсан шу дияра хиҗрет этсе, гой, ол шу өйде мекан тутсун» дийип, весъет эдйәр. Роваята гөрә, Пыгамбер саллаллаху алейхи веселлем Серверимизиң мыхман болан өйи, ягны Эбу Эйюп Эл-Энсарының (разыяллаху анх) өйи шол Емен хөкүмдарының Пыгамбер Серверимиз үчин салдыран өйүдир.

    Бир гүн Мәлик Самул уламалары чагырып, шейле чакылык билен олара йүзленип: «Мениң заманамда гарашылан Хатемул-Энбия дүнйә гелсе не ягшы. Эгер гелмесе онуң адына язылан бир хаты сизе аманат хөкмүнде гойярын. Бу хат атадан огла гечип, иң соңунда Ахырзаман Пыгамбериниң элине дүшмелидир» диййәр ве хатың ёкарсына шу җүмләни язяр: «Овал ве ахыр хер Эмир ве такдыр Алла Тагаланыңкыдыр» («Рум» сүреси; 4-нҗи аят).