Başy » ЗАХЫТЛЫК КИТАБЫ » АРЗУВ ЭТМЕЗЛИК ХАКДА

Энес ибн Мәлик шейле диййәр: «Пыгамбер алайхыссалам: «Бу адам оглы, бу хем онуң аҗа­лы» дийип, мүбәрек элини еңсесине гой­ды. Соң элини ачып: «Арзувы ниреде, арзувы ниреде?» дийип, адамың аҗалының элмыдама янындадыгы, эмма арзувларының янында дәл­дигини дүшүндирди».

* * *

Мүбәрек ибн Фудала бизе Хасан Басрыдан шейле роваят эдйәр: «Үч адам душушып, би­ри-бирлериниң арзув-хыялларыны сорашды­лар. Бири: «Бир ай гечмезден өлермикәм дий­йәрин» дийди. Бейлекиси: «Ине, муңа арзув диерлер» дийди. Икинҗиси: «Биригүн өлерин өйдйәрин» дийди. Бейлекиси: «Бу хем арзув­дыр» дийди. Соң үчүнҗи кишиден соралды. Ол хем: «Аҗалы башга бириниң элинде бола­ның арзувы болмаз» дийди».

* * *

Абулмутевеккил Наҗы шейле гүррүң бер­йәр: «Ресулалла үч саны чыбык алды ве бири­ни ере чүмдүрди. Икинҗисини онуң янында чүм­дүрди. Үчүнҗини хем онуң аңырсында чүм­дүрди. Соң: «Мунуң нәмәни аңладянды­гы­ны билйәрмисиңиз?» дийип сорады. Саха­ба­лар хем: «Алла ве онуң ресулы хас говы би­лер» дийдилер. Пыгамберимиз: «Бу ынсан, бу онуң аҗалы, бу хем арзувы. Адам оглы ар­зувына етмек исләр, эмма етмәнкә аҗал оны өзүне чекер» дийди».

* * *

Алы ибн Абу Талып шейле диййәр: «Мен сиз үчин диңе ики затдан горкярын, арзува ве хаю-хөвесе гул болмак. Арзув ахырети унут­ды­рар. Арзувының ызында болмак хем Хак­дан узаклашдырар. Дүнйә аркасыны өврүп ги­дип баряндыр. Ахырет хем йүзүни өврендир. Икисиниң хем огуллары бардыр. Сиз ахырет огулларындан болуң, дүнйә огулларындан бол­маң. Элбетде, бу гүн амал бар, эмма хасап ёк, Эртирки гүн хасап бар, эмма амал ёк».

* * *

Энес ибн Мәлик шейле диййәр: «Пыгамбер алайхыссалам: «Адам оглы хеләк болар я-да гаррар. Эмма ики зат онда бакы яшар: хар­сы­дүн­йәлиги ве арзувы» дийди».

* * *

Абуд-Дерда шейле диййәр: «Гаррылык се­бәп­ли яйҗык сүңклериңиз бири-бирлерине якын­лашса хем, сизиң җаныңыз бир зада бо­лан арзувы билен яшлыгыны йитирмез. Диңе Алланың калпларыны ахырет үчин сынаг эден­лери мунуң дашындадыр. Йөне олар өрән аздыр».

* * *

Ибн Абу Нуҗейх бизе Муҗахытдан я-да баш­га биринден шейле роваят эдйәр: «Адам ата ере дүшенсоң, Эзиз ве Җелил Реббим оңа: «Харабачылык болар дийип бина эт, ёк болар дийип перзент эдин!» дийипдир».

* * *

Абу Синан Шейбаны шейле диййәр: «Ал­ла­тагала асманларың ве перишделериң яра­дыл­магында Анна гүнүнден үч сагат галанда бошансоң, бир сагатда апаты, бир сагатда аҗа­лы яратды. Эмма хайсы билен баш­лан­дыгыны билмейәрин. Адамы болса иң соңкы сагатда яратды».

Ехудылар: «Мундан соң Рухгүни[1] шей­дип ерлешди» дийдилер. Онда Аллатагала: «Биз, элбетде, асманлары ве ери, икисиниң ара­сындакылары алты гүнде яратдык. Эмма бизе хич хили ядавлык гелмеди»[2] дийди.

* * *

Салых Мурри шейле диййәр: «Элбетде, өлү­ми ятламагым менден екеҗе сагат айры­лан болсады, калбым мениң зыяныма бозу­ларды».

Мәлик хем Салых Мурри барада: «Ондан баш­га гайгы-гамы хас әшгәр билдирйән хич кими гөрмедим» дийипдир.

* * *

Абдылла ибн Мүбәрек шейле диййәр: «Са­лых Мурри Аллатагаланың: «Өлүминден соң ери дирелдендигини билиң. Сизиң үчин аят­лары беян этдик»[3] аяты барада шейле дийди: «Ол калплары гатылашансоң, юмшадар».

* * *

Хыббан ибн Абу Җебеле бизе Абу Зериң я-да Абуд-Дерданың шейле диендигини роваят эдйәр: «Өлмеги үчин догурярсыңыз, харап бол­магы үчин дикелдйәрсиңиз, паны болмагы үчин дүнйәлик йыгнаярсыңыз, бакы галар өй­дүп терк эдйәрсиңиз. Халанылмаян шу үч зат нәхили оңат: хассалык, өлүм ве гарып­лык».

* * *

Яхя ибн Кесир пыгамбер алайхыссаламың шейле диендигини роваят эдйәр: «Мухам­ме­диң җаны гудрат элинде боландыгына ант ич­йәрин. Бир өй гөзяшы билен долмаса, бегенч ве ныгмат билен долмаз. Беланың ве гай­гы­ның ызына дүшмедик хич бир шатлык ёкдур».

* * *

Суфян Сөври бизе Агмешден шейле роваят эдйәр: «Ресулалланың сахабалары Мединә ге­лен­соңлар, дурмушдакы етҗек әхли максат­ларына етипдилер. Йөне гөйә кәбир затлары говшадан ялыдылар. Мундан соң: «Иман эден­лериң Алланы ятламак, калпларының юм­шамак заманы гелмедими?»[4] аяты гелди».

---